Restaurant Les Eleveurs in Halle viert zijn 120-jarig bestaan. Het hotel-restaurant is ondertussen aan zijn vierde generatie toe. Wanneer het over de geschiedenis van ‘hun’ Eleveurs gaat, zijn Pierre De Brouwer, de derde generatie, en zijn zoon Andy amper te stoppen.
De grootvader van Pierre, Jules-César De Brouwer, verliet in 1894 Sint-Niklaas om in de suikerfabriek van Halle te gaan werken als scheikundige. Hij bereisde met de paardenkoets de hele provincie Brabant op zoek naar de suikerbieten met het hoogste suikergehalte. Hij bracht de stalen dan mee naar Halle om ze te analyseren.
1ste generatie: Jules-César
In Saint-Roch maakt hij in de taverne Devleeshouwer kennis met de dochter van de baas, die ook kolenhandelaar was: Joséphine. Ze trouwen en huren in 1897 een huis tegenover het station van Halle. Na verloop van tijd kopen ze het vroegere Hôtel de l’Univers. Ze verbouwen het grondig. Toentertijd was Halle en omstreken een belangrijk fokcentrum van het Brabants trekpaard. Die tijd leeft verder in de naam van het etablissement. Het portaal van het ‘Hôtel des Eleveurs’ aan de Stationsstraat 15 leidde naar een binnenkoer met stallen voor een twaalftal van deze Brabantse reuzen, en ook met plaats voor een aantal wagens. Het werd al snel de trefplaats van paardenfokkers, verkopers en kopers. Er waren ook 10 hotelkamers en het gelijkvloers deed vooraan dienst als café en achteraan als restaurant met een grote ovalen tafel. Achterin waren ook een keuken, wasserij en opslagplaats.
2de generatie: Léon
De tweede generatie diende zich aan: Pierre-Oscar De Brouwer werd in 1903 geboren, en Jean-Léon in 1907. De zaken gaan goed. Oscar wordt wisselagent bij de Beurs van Brussel, en Léon restaurateur. Hij huwt de dochter van een slager, Germaine Dedobbeleer. Het is nog te vroeg om de zaak van hun vader over te nemen; daarom gaan ze het eerste hotel-restaurant van Sabena op de luchthaven van Haren-Evere uitbaten: het Avia Palace. Ze waren onder meer verantwoordelijk voor de maaltijden aan boord van de Sabenavluchten, en daarmee waarschijnlijk een van de pioniers van de luchtvaartcatering. Spijtig genoeg verliezen ze een paar jaar later hun concessie. Tot grote spijt van Sabena want de opvolgers voldeden hoegenaamd niet.
Dan wordt het voor Germaine en Léon tijd om de ouderlijke zaak over te nemen. Ze nemen er hun intrek met hun twee kinderen, Jules en Frans. Hun zus Thérèse was reeds op komst.
In 1940 breekt dan de oorlog los. Oscar emigreert naar Argentinië en Léon vlucht naar Frankrijk, net zoals zovele Belgen uit het Brusselse. Bij een Engels bombardement van de brug over het kanaal in Halle raakt de buurt danig verwoest. Twee beschonken Engelse soldaten hadden de explosieven immers niet onder de brug geplaatst, maar er bovenop. De ‘collateral damage’ reikte tot aan Les Eleveurs, waar de ornamenten in blauwe steen van de gevel gerukt werden en het plafond van de mooie ontvangstzaal naar beneden kwam. Van de ruiten bleef er geen enkel heel. Léon bouwde Les Eleveurs onmiddellijk weer op samen met de Nederlandse architect Snijders, die ook meehielp aan de bouw van de basiliek van Koekelberg. Geen eenvoudige zaak in de oorlogsomstandigheden: er was een acuut gebrek aan grondstoffen, er moest verduisterd worden en de avondklok was ingesteld. Reeds tijdens de werken ontving het etablissement klanten, zij het in een clandestiene bodega, waar de geuze Deboeck rijkelijk vloeide…
Pierre De Brouwer werd in 1941 geboren, zijn broer Paul kwam twee jaar later. Ondertussen waren de verbouwingen klaar. De grote gastentafel maakte plaats voor 12 restauranttafels en een modern dressoir. De dagschotel maakte plaats voor een uitgebreide kaart… Het vroegere café was een taverne met eetgelegenheid geworden. Met de Wereldtentoonstelling in aantocht besluit Léon alweer te vernieuwen: in 1957 komen er een modern sanitair en een nieuwe zijgevel.
3de generatie: Pierre
Zoon Pierre ging in 1956 studeren aan de hotelschool van Namen.
We laten hem zelf aan het woord: “Ik hield het slechts een jaar vol. Toen de keukenchef mij tweemaal beledigde als ‘sale flamin’, was de maat vol. Ik zette mijn opleiding gedurende vijf jaar verder aan het CERIA in Brussel. Ik volgde er ook het zesde specialisatiejaar wijnkennis.”
De jaren gingen voorbij, vader Léon bouwt in 1967 een nieuw restaurant en keuken. Zes jaar later werd Pierre’s dochter Amanda geboren en volgde hij zijn ouders op.
Pierre: “Maar het was slechts in oktober 1989, na de dood van mijn geliefde moeder, van wie ik alles in de keuken geleerd heb, dat ik mijn vader kon overtuigen om me het hotel te verkopen. Ik moderniseerde de bestaande kamers en realiseerde er nog eens acht extra. In 1993 kwam mijn zoon Andy bij ons werken als jonge maître d’hôtel. Wat kon ik nog meer dromen? Hij ontwikkelde een echte passie voor wijn, en in 2003 werd de vroegere taverne getransformeerd tot boetiek met degustatiemogelijkheid: de Bodega. Daarmee was de vierde ‘facelift’ van Les Eleveurs een feit.”
4de generatie: Andy
Andy neemt in 2007 het roer van zijn vader over, samen met zijn toenmalige partner Sofie Dumont, die hij had leren kennen tijdens zijn opleiding in de hotelschool.
Andy: “Die overname was niet eenvoudig. Sofie zou de keuken van mijn vader overnemen maar het generatieverschil en de verschillende benaderingen van de koks maakten het echt niet makkelijk. We verkochten de Bodega om ons op een kleinere –en goedkopere- oppervlakte te concentreren op de gastronomie, zij het toen nog steeds met een ‘traditionele’ keuken.”
In 2009 wordt Sofie ‘Lady Chef of the Year’, wat nieuw leven in de zaak blies.
Andy: “Er volgden dan gouden jaren, maar langzaamaan werden de optredens in de media voor Sofie belangrijker dan het restaurant zelf. In 2011 breekt onze relatie en twee jaar later verlaat Sofie Les Eleveurs voorgoed. Onze jonge souschef Nico Corbesier neemt dan de keuken over, een delicate opdracht waarin hij met glans geslaagd is.
Nadat mijn zus Amanda 18 jaar in de parfumerie gewerkt had, nam zij het beheer van de 15 hotelkamers op zich. Na een jaar vernieuwde ze de meeste kamers en kwam er ook een 16de luxe wellnesskamer bij.”
In 2013 komt er weer een koersverandering. Andy: “We veranderden het geweer van schouder en gingen resoluut voor de ‘bistronomie’, met een eenvoudigere en meer toegankelijke keuken. We hebben het ons niet berouwd. Een jaar later investeerden we in de totale renovatie van de keuken: een volledige metamorfose met de meest moderne technologie. Onze samenwerking met onze jonge getalenteerde chef eindigde begin 2015, en een paar maanden later gaf onze huidige chef Michel Borsy een nieuw elan aan Les Eleveurs.
Na 120 jaar is Les Eleveurs er nog steeds, en dat ongetwijfeld nog voor zeer lang…”
Dat hopen ook wij samen met de hele ploeg van deze ‘grande dame’ in het landschap van de Belgische gastvrijheid.
