Na een succesvolle carrière in de voedingssector gooit Serge Litvine het over een andere boeg en besluit te investeren in de Horeca. Zijn hart en eeuwige passie voor deze grote epicuristische dame gaan uit naar La Villa Lorraine, dat hij in 2010 overneemt.
Na een jaar observeren en nadenken houdt de investeerder hetzelfde doel voor ogen: hij wil meer dan ooit zijn ‘gastronomische’ prestige overdragen aan La Villa Lorraine. Om hem hierbij te helpen, gaat hij in zee met chef Alain Bianchin, die al snel een Michelinster in de wacht sleept.
Sindsdien verloopt alles op wieltjes voor het bedrijf van Serge Litvine, hier aan het woord: “In het begin dacht ik niet aan investeren in meerdere restaurants omdat ik het nieuw leven inblazen van La Villa Lorraine zo ter harte nam”. Maar “al etende krijg je trek” en ik heb enkele mooie investeringskansen kunnen grijpen (La Villa in the Sky, Da Mimmo, Lola, La Villa Emily, Odette en ville, Sea Grill, …). Natuurlijk moest ik er ook veel weigeren, want eens je gekend bent als investeerder in de sector weten veel kandidaat-‘opkopers’ je te vinden. Ik kan niet alles opkopen en ook niet elk uithangbord trekt mijn interesse. Het vraagt passie, potentieel en vooral bekwame chefs die er klaar voor zijn om zich met mij in het avontuur te storten. Tegenwoordig is het niet meer zo eenvoudig om te investeren in deze sector die zwaar getroffen is door de crisis en waar een vreselijk tekort is aan bekwaam en professioneel personeel, zoals je weet.
Uitgebreide lifting voor La Villa Lorraine
2020: het Coronavirus steekt de kop op met een zware impact op de Horeca. Maar de investeerder laat zich niet van zijn stuk brengen. Hij maakt gebruik van de sluitingen en de lockdowns om de verbouwingen in La Villa Lorraine tot een goed einde te brengen. En hij doet er nog een schepje bovenop met nieuwe investeringen, zowel in decoratie voor de locatie als het voortzetten van de samenwerking met de tweesterrenchef Yves Mattagne, een chef waarmee Serge Litvine al eerder samenwerkte bij Sea Grill, daarna bij Art Club, een tijdelijk restaurant in het Koninklijk Museum van Schone Kunsten tijdens de overgangsperiode van Mattagne en zijn team van Sea Grill naar La Villa Lorraine.
Na deze indrukwekkende renovatie kan La Villa Lorraine weer op adem komen. De twee aangrenzende restaurantruimten – de ene gastronomisch, de andere bistro-fusion – draaien weer op volle toeren met een totaal nieuwe inrichting, licht en sereen, met poederachtige tinten en eigentijds meubilair. Iedereen aan boord verheugt zich erop!
Een investeerder zonder blabla
“Ondanks het feit dat de politiek de gezondheidscrisis voor de Horecasector niet in goede banen kon leiden”, gaat Serge Litvine verder, “zijn we er toch in geslaagd om ons er doorheen te slaan, alleen en zonder subsidies voor La Villa, dankzij onze Villa Lorraine Traiteurwinkels die groot succes boekte tijdens de crisis, wat niet het geval was voor al onze restaurants. Gelukkig ging dit goed voor de traiteurs, want we moesten niet rekenen op de steun die onze sector kreeg, want je weet zelf ook dat die helemaal niet opwoog tegen de verliezen en zelfs onrechtvaardig was. Dit gezegd zijnde, de daling van de btw was een goede zet waardoor de zaken die nog draaiden hun financiën weer konden opbouwen.”
Hoe de sector en La Villa er vandaag voor staan
“Als investeerder, zakenman die ik noodgedwongen geworden ben en door de wil om er te komen ongeacht de wispelturigheden van het leven, denk ik dat je altijd de grenzen van je capaciteiten moet kennen. Ik heb alles geleerd op de werkvloer en hoewel twee van mijn kinderen mee in de zaak gestapt zijn, stel ik vast dat heel wat mensen, vooral personeel in de Horeca, gedemotiveerd zijn. De crisis heeft de sector sterk veranderd. En in de eerste plaats die voor personeel. De mensen hebben van een ander leven kunnen proeven. Sommigen zijn teruggekeerd naar hun land, anderen hebben voor een andere sector gekozen. Wij hebben een groot deel van ons personeel behouden, nogmaals dankzij de traiteurs. Ook de inflatie van de lonen is veranderd. Maar dat is niet slecht, want het zijn zware beroepen (uurroosters, fysieke belasting, …) die recht hebben op een goed loon. Dan hebben we ons ook moeten aanpassen aan de inflatie van de grondstoffen. Onze chef heeft zich hier ook aan moeten aanpassen zodat de klanten niet te kampen kregen met onredelijke prijsstijgingen. Tot slot zijn we, nog steeds voor wat La Villa betreft, getroffen door de plaatselijke mobiliteitsproblemen. Doordat het bos zo vaak gesloten is, veroorzaakt het drukke en complexe verkeer files en is het soms moeilijk om hier te geraken. Maar dat ligt niet aan de crisis, eerder aan een slecht verkeersbeleid in Brussel.”
Plannen om toe te juichen en gemoedstoestand op zijn hoogtepunt
“Ik zit vol passie en ik wil altijd vooruit”, gaat Serge Litvine verder. “Aan de vier bestaande traiteurs gaan we twee nieuwe traiteurwinkels toevoegen. Eén in Overijse komende zomer en één in Waterloo na de zomer.
Ik ben dus altijd positief ingesteld en ik wil iedereen aanraden om alles op alles te zetten om verder te leven van zijn passie, maar ken daarbij je grenzen en blijf realistisch.
Tot slot hoop ik dat de politici langs hun kant beter zullen luisteren naar de sector van de toekomst, dat ze zullen handelen, dat ze beslissingen zullen nemen die mensen opnieuw tot het beroep zullen aantrekken.
En zoals je weet: na regen komt altijd zonneschijn!”
Ik zit vol passie en ik wil altijd vooruit.
Tekst: Joëlle Rochette
